Toen ik 28 jaar was kreeg ik een mes in mijn rug, niet letterlijk, maar het voelde wel zo.

Wat ik ook deed of hoe ik ook zat, lag of liep, die messcherpe pijn was er altijd.

En terwijl ik op zoek ging naar therapie of een arts die mij blijvend kon helpen, breidde de pijn zich in de loop der jaren, alleen maar uit.

Ik kon steeds minder doen, moest hobby’s opgeven, sporten ging niet meer en ook mijn werk kon ik nog niet voor de helft fatsoenlijk uitvoeren.

En die arts of therapeut dat mij langdurig zou kunnen helpen, die vond ik niet tot mijn grote frustratie. Wel kwam ik uiteindelijk bij een arts die de diagnose fibromyalgie stelde.

Aanvankelijk was ik er nog wel opgelucht over want ik was dus niet gek en het was ook niet levensbedreigend. Maar ik had ook te horen gekregen dat er niets aan te doen was en het niet meer overging. Alleen pijnstillers, maar de bijwerkingenlijst was veel langer dan waar ik allemaal last van had. Het kwam er kort gezegd op neer, accepteren en er rekening mee houden.

Dat lukte mij maar met wisselend succes. Soms koos ik toch ook om dingen te doen waarvan ik wist dat ik er meer pijn door zou krijgen. Maar dan had ik het er voor over. Want ja, anders was er echt geen lol meer aan.

En zo worstelde ik mij door mijn dagen, weken en leven. En gedoogde ik alle shit in mijn leven.

😂 de altijd aanwezige pijn.

😭 het nooit goed slapen en stijf en stram ’s ochtends uit mijn bed stappen met net zoveel energie als toen ik er in stapte.

😰 het moeizaam kunnen afspreken met familie of vrienden doordat ik nooit wist hoe ik mij zou voelen.

🤣 geen dingen doen die leeftijdgenoten wel konden doen.

Wel merkte ik in de loop van de jaren, dat stress van invloed was op hoeveel pijn ik had.

En ik kreeg ook wel door dat ik niet goed was in mijn stress te beperken, maar had ook geen idee hoe ik dat zou moeten doen.

En toen kwam ik bij toeval in contact met een hypnotherapeute, zij kon mij wel helpen o.a. met het verminderen van de stress die steeds meer en sterker aanwezig was geworden.

En waarvan ik wel wist dat ik er hulp bij nodig had om daar een oplossing voor te vinden.

Na een aantal sessies voelde ik mij al wat lichter, positiever en keek ik al met andere ogen naar mijn verleden en ook de wereld in.

Ook merkte ik na een tijdje op, dat ik makkelijker uit mijn bed kwam, zin had in de dag. En uiteindelijk, geheel onverwachts voor mij, verdween ook de pijn, helemaal!

Nog een tijd lang kon ik niet helemaal geloven dat het zo zou blijven maar uiteindelijk was het toch echt zo.

En toen……ja wat er toen gebeurde, nu ik er terugkijk is het stoppen met overleven en gaan leven. Want ja, ik kon mijn geluk niet op, de wereld zag eruit alsof alles nieuw was.

Ik kon gaan nadenken over een heel andere toekomst die ik niet meer voor mogelijk had gehouden.

Mensen om mij heen snapten het vaak niet wat er was gebeurd, waren nog voorzichtig met mij. Maar ik kon vertellen dat het niet meer nodig was, dat Erica 2.0 tot leven was gekomen.

En nog steeds geniet ik dagelijks en ben ik mij bewust van wat ik heb bereikt. Dat ik blij ben dat dit op mijn pad is gekomen.

Ik heb in het begin vooral heel veel plezier gemaakt, van alles gedaan dat eerder niet mogelijk was. Het voelde als een inhaalslag. En ook heb ik diverse trainingen, workshops en cursussen gevolgd, want ik wilde mijn toekomst een andere inhoud geven. Bijzonder hoe dit soort ervaringen je anders naar het leven laat kijken. De droom die ontstond was zelf mensen kunnen helpen.

En uiteindelijk ben ik hypnotherapeut geworden om zelf vrouwen te kunnen helpen om met hun uitdagingen om te gaan en vooral hun chronische pijn uit de weg te ruimen. Ook vrouwen met PDS komen nu op mijn pad terecht.

Ik vind het echt zo magisch mooi om te doen, als ik erover vertel krijg ik steeds weer kippenvel.

En daarnaast probeer ik zoveel mogelijk mensen op de hoogte te brengen van de mogelijkheden met deze manier van therapie. Daartoe ben ik aangesloten bij diverse platforms zoals Stichting Emovere en Maximaal Gezond.

Een stressvol leven vol met pijn als verleden hoeft dus niet de voorspelling van je toekomst te zijn!

Mijn visie is ook niet ieders visie. Fibromyalgie is nog steeds een controversiële diagnose. Er zijn zelfs nog steeds artsen die het niet eens serieus als mensen pijn hebben zonder een directe fysieke verklaring. Iets dat de patiënten nog meer stress geeft en dus ook onnodig meer pijn...

Zelf weet ik inmiddels dat het niet levenslang hoeft te zijn. Ik heb zelf het bewijs daarvoor aan den lijve ondervonden. Het kan wel degelijk, zonder symptomen leven. En ik ben zeker niet de enige.

Ik vind het dus zelfs een belemmerende diagnose. Mede daardoor is het nog veel lastiger om te gaan geloven dat het wellicht wél mogelijk is om met minder pijn of zelfs symptoomvrij door het leven te kunnen gaan.

Ik vind het belangrijk om te beseffen dat lichaam en geest onlosmakelijk met elkaar zijn verbonden.

En het is bij fibromyalgie dan ook verstandig je lichaam zoveel mogelijk te ondersteunen met gezonde voeding, aangepaste beweging, voldoende slaap enz. Maar daar alleen red je het niet mee. Want stress en emoties zijn hele belangrijke factoren die grote invloed hebben op de hoeveelheid pijn die je ervaart en zijn dus de belangrijkste pijlers om aandacht aan te besteden. Daarmee komt er ontspanning, rust en balans in het gehele systeem.

Dan verdwijnen klachten en kun je gaan leven zoals het ook voor jou bedoeld is.

Wat mij kenmerkt:

Dat ik van kleur houd, zal niemand ontgaan! Mijn kleding, mijn brillen, mijn huis en praktijkruimte…geen wit voor mij.

Kleuren beïnvloeden de mens en daarom kies ik voor kleur waar ik blij van wordt, zodat ook mijn omgeving daar nog van meeprofiteert. En ik ontdekte ook dat als ik kleurige kleding aantrek, de dag anders verloopt. Dat ik andere gesprekken heb en vrolijkere mensen ontmoet. Daardoor ben ik dat meer en meer gaan toevoegen aan mijn leven en nu kan ik niet meer zonder kleur.

Ook ben ik enorm positief ingesteld, mijn glas is niet eens halfvol maar helemaal vol en dan het liefste met sangria! Als ik weer eens iets vergeet mee te nemen, is dat omdat het beter voor mij is om wat extra te lopen. Als het regent is het omdat de tuin wel wat water kan gebruiken, het leven werkt niet tegen mij maar voor mij. Iedereen heeft goede intenties tenzij het anders blijkt te zijn. Klagen heb ik uit mijn woordenboek geschrapt, er is zoveel moois te beleven.

Balans is heel erg belangrijk geworden in mijn leven.

Jarenlang was ik eigenlijk uit balans en had ik veel klachten.

En als ik nu mensen help zie ik snel waarom iemand anders niet in balans kan komen.

Welke poot van hun krukje ontbreekt of te kort is, waardoor ze snel uit het veld geslagen zijn, zich ook figuurlijk wankel en niet in evenwicht kunnen zitten.

Tijdelijk help ik hun (krukje) wat meer balans te geven, totdat ze het zelf kunnen en zich ook weer goed gaan voelen. En als de klachten verdwijnen en kunnen ze gaan leven zoals het ook voor hen bedoeld is.